Gaulle Charles André de

Urodzony w rodzinie mieszczańskiej, absolwent akademii wojskowej Saint-Cyr i Wyższej Szkoły Wojennej. W czasie I wojny światowej walczył na froncie z Niemcami. Ranny w bitwie pod Verdun, w niewoli niemieckiej 1916–18. Członek misji wojskowej w Polsce 1919–21. W latach 1931–37 pracował w Generalnym Sekretariacie Obrony Narodowej Francji, postulował modernizację armii. W czasie II wojny światowej generał, dowodził dywizją pancerną w kampanii 1940. Przeciwnik kapitulacji, po jej podpisaniu wygłosił przez radio z Londynu słynny apel, wzywający Francuzów do dalszej walki; ocalił honor Francji. Współtwórca i przywódca Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w 1943. Po powrocie do Francji w 1944 stanął na czele rządu tymczasowego, premier w latach 1945–46. Został ponownie szefem rządu w 1958, w czasie kryzysu państwa. Po zmianie konstytucji i powstaniu V republiki, prezydent w latach 1959–69. W okresie 1958–60uznał niepodległość większości francuskich kolonii, w 1962 także Algierii. Dążył do przywrócenia Francji statusu mocarstwa, rozwinął programu budowy broni atomowej, zakończony sukcesem w 1960. W 1963 podpisał z K. Adenauerem <Adenauer Konrad> traktat elizejski, dający początek przyjaźni i współpracy niemiecko-francuskiej.

Nie jest łatwo rządzić krajem, który ma 246 gatunków sera.
Charles de Gaulle