Wat Aleksander

Poeta, prozaik, tłumacz. Jeden z twórców polskiego futuryzmu. Studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Współpracował z pismami awangardowymi,m.in. z „Nową Sztuką”. Debiutował w 1920 utworami futurystyczno-dadaistycznymi. Wtedy także ukazała się jego pierwsza książka Ja z jednej strony i Ja z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka. Sympatyzował z komunizmem. Na początku II wojny światowej przebywał we Lwowie, później aresztowany przez NKWD trafił do więzień radzieckich, a potem do Kazachstanu. Po wojnie został redaktorem naczelnym Państwowego Instytutu Wydawniczego.W czasach socrealizmu wyjechał do Francji i już nie powrócił do kraju. Zmarł śmiercią samobójczą. Jest autorem zbioru opowiadań Bezrobotny Lucyfer (1927), pisał także wiersze zebrane w tomie Wiersze śródziemnomorskie (1962), Ciemne świecidło (1968). Najważniejszy jego utwór to wspomnienia Mój wiek. Pamiętnik mówiony (1978) – cykl rozmów przeprowadzonych z Aleksandrem Watem przez Czesława Miłosza, ukazujących wewnętrzny dramat człowieka i intelektualisty, który zarówno we własnej osobie, jak i w twórczości łączył przeciwstawne tendencje.