Środowisko przyrodnicze tworzą elementy abiotyczne i biotyczne przyrody, które nawzajem na siebie wpływają. Zmiany zachodzące w środowisku przyrodniczym spowodowane są przez naturalne procesy fizyczne i chemiczne oraz wywołane są działalnością człowieka.
Relacje między człowiekiem a środowiskiem przyrodniczym uwarunkowane były i są koniecznością zaspokajania przez człowieka jego potrzeb. Stąd elementy przyrody są przez niego traktowane jako zasoby.
Do zasobów nieodnawialnych należą paliwa kopalne, surowce skalne oraz krajobraz umiejscowiony w określonej przestrzeni. Zasoby odnawialne stanowią rośliny, zwierzęta, gleba, woda i powietrze. Zasoby te są zużywane przez człowieka lub w różny sposób przekształcane, co często prowadzi do ich degradacji.
W przypadku zasobów nieodnawialnych problemem staje się nadmierna eksploatacja surowców, wynikająca nie tylko z konieczności zaspokajania podstawowych potrzeb człowieka, ale i marnotrawienia wytworzonych produktów. Procesy antropogeniczne widoczne są w przekształceniach krajobrazu, co uwarunkowane jest procesami urbanizacyjnymi, industrializacją oraz intensyfikacją produkcji rolnej. Zniszczenie środowiska przyrodniczego szczególnie uwidocznia się w zanieczyszczeniu powietrza oraz wody i degradacji gleby.