Pierwszym historycznym władcą państwa polskiego był Mieszko I (ok. 960-992) wywodzący się z dynastii piastowskiej. Według kronikarza Galla Anonima (XII wiek) poprzednikami Mieszka I byli: Siemowit, Leszek i Siemomysł.
Pierwszą wzmianką o istnieniu państwa Mieszka I jest informacja przekazana przez Widukinda z Korbei (Kronika saska) z roku 963. Państwo Mieszka I obejmowało: Wielkopolskę, Kujawy, Mazowsze, Pomorze Gdańskie, Pomorze Zachodnie (przyłączone w latach 967-972), Śląsk (990), Małopolskę, Grody Czerwieńskie (utracone w 981 roku na rzecz państwa ruskiego). W historiografii sporna jest przynależność Śląska i Małopolski do państwa polskiego. Być może tereny te przez jakiś czas znajdowały się pod władzą czeską. Granice państwa Mieszka I znane są z dokumentu wydanego w 992 roku i noszącego nazwę Dagome iudex. Według opisu granic przekazanego w tym dokumencie państwo polskie zajmowało tereny dorzecza Wisły i Odry. Pod koniec X wieku państwo Mieszka I miało powierzchnię około 250 km2 i liczyło 1 mln mieszkańców.