Pawlikowska-Jasnorzewska Maria

Poetka i dramatopisarka. Zasłynęła przede wszystkim jako autorka liryki miłosnej. Pochodziła zeznanej rodziny malarzy – Kossaków. Od dzieciństwa chorowita, wykształcenie zdobywała, ucząc się w domu. Debiutowała tomem wierszy Niebieskie migdały (1922). Należała do twórców bliskich grupie Skamander. Wiele podróżowała. Odwiedziła Francję, Włochy, Grecję, Turcję, Afrykę Północną. Okres II wojny światowej spędziła na emigracji – najpierw we Francji, później w Anglii, gdzie zmarła z powodu choroby nowotworowej. Wydała wiele tomów poezji, m.in. Różowa magia (1924), Pocałunki (1926), Paryż (1929), Szkicownik poetycki (1939), Gołąb ofiarny (1941). Jej utwory miały najczęściej formę miniatur zakończonych pointą. W zwięzły, subtelny sposób pisała o uczuciach, o przemijaniu, samotności, kontakcie człowieka z naturą. Liryki zdominował świat uczuć kobiecych, stąd nazywana jest poetką miłości, polską Safoną. Jest także autorką dramatów: Kochanek Sybilli Thompson (1926), Mrówki (1936), Baba-Dziwo (1938). Zyskała uznanie zarówno twórców, jak i krytyków literatury.