Kamieńska Anna

Współczesna poetka, tłumaczka, eseistka. Studiowała pedagogikę w Warszawie. Podczas okupacji przebywała na Lubelszczyźnie, gdzie zaangażowała się w tajne nauczanie. Po wojnie ukończyła filologię klasyczną na Uniwersytecie Łódzkim. Debiutowała w 1945 na łamach tygodnika „Odrodzenie”. W latach 1945-62 pracowała w tygodniku „Wieś”, potem w „Nowej Kulturze”, a następnie, od 1968, w „Twórczości”. Jej pierwsze utwory miały dydaktyczną wymowę, potem skupiła się na relacjach międzyludzkich, łączności człowieka z naturą, żeby wreszcie zająć się kwestiami metafizycznymi: cierpieniem, śmiercią, przemijaniem. Wydawała zbiory poezji: Wychowanie (1949), O szczęściu (1952), Bicie serca (1954), Pod chmurami (1957), W oku ptaka (1960), Źródła (1962), Odwołanie mitu (1967), Wygnanie (1970), Herody (1972), Drugie szczęście Hioba (1974), Milczenie (1979), Wiersze jednej nocy (1981), W pół słowa (1983). Niektóre utwory poświęciła Biblii, m.in. Twarze księgi i Książka nad książkami. Wydała też dwie antologie poezji: Od Czarnolasu (1971) i Od Leśmiana (1974).