Goethe Johann Wolfgang

Poeta, najwybitniejszy pisarz niemiecki okresu Sturm und Drang (burzy i naporu), prekursor europejskiego romantyzmu, którego twórczość wyrastała z klasycyzmu. Pisał też prace naukowe, m.in. z chemii i botaniki. Urodził się we Frankfurcie nad Menem w rodzinie mieszczańskiej. Zgodnie z życzeniem ojca studiował prawo, ale praktykę adwokacką prowadził krótko, potem poświęcił się literaturze. W 1775 przybył na zaproszenie księcia Karola Augusta do Weimaru, gdzie był tajnym radcą i prezesem Izby Finansów. Kierował też teatrem weimarskim. Przyjaźnił się m.in. z Schillerem. Sporo podróżował, np. do Włoch. Duży wpływ na jego twórczość wywarły ukochane kobiety, które portretował w swoich utworach. Sławę przyniosła mu powieść epistolarna Cierpienia młodego Wertera (1774), która ukształtowała typ bohatera romantycznego – Werter, osamotniony i nieszczęśliwie zakochany, popełnia samobójstwo. Inne utwory Goethego to: Król Olch, Ifigenia w Taurydzie (1787), Faust (1808, 1832) – uznawany za arcydzieło literatury światowej, Herman i Dorota (1798), Lata nauki Wilhelma Meistra (1796), Lata wędrówki Wilhelma Meistra (1821).