Płazińce żyją wolno przy dnie w wodach morskich i słodkich lub są pasożytami. Stanowią najprymitywniejszą grupę trójwarstwowców, tzn. zbudowane są z ekto-, endo- i mezodermy. Posiadają ciało o grzbietobrzusznym spłaszczeniu i dwubocznej symetrii. U pasożytów w części przedniej występują różne narządy czepne. Ciało płazińców pokrywa nabłonek, który u pasożytów wytwarza kutykulę chroniącą przed strawieniem w przewodzie pokarmowym żywiciela. Nabłonek wraz z warstwami mięśni tworzy wór powłokowo-mięśniowy. Jamę ciała wypełnia prymitywna tkanka łączna, zwana parenchymą, w której mieszczą się wszystkie narządy wewnętrzne. Układ pokarmowy zbudowany jest z otworu gębowego, gardzieli oraz prostego lub rozgałęzionego jelita bez otworu odbytowego. U tasiemców brak jest układu pokarmowego. Płazińce oddychają całą powierzchnią ciała, a u pasożytów wewnętrznych występuje oddychanie beztlenowe. Narządami wydalniczymi są protonefridia. W układzie nerwowym występuje para zwojów głowowych, od których odchodzą ku tyłowi ciała pnie nerwowe. Na ogół są obojnakami. Zapłodnienie zwykle jest krzyżowe. Rozwój jest prosty lub złożony.
Płazińce dzielą się na trzy gromady: wirki, przywry oraz tasiemce.
Przedstawiciele płazińców