Rycerze z czarnymi krzyżami na piersiach

Niekiedy słowa krytyki padają pod adresem chrześcijańskich rycerzy, jakimi są Krzyżacy. Liczne dzieła naszej literatury przedstawiają ich jako bezdusznych najeźdźców – taki obraz znajdziemy w Krzyżakach Henryka Sienkiewicza, Konradzie Wallenrodzie Adama Mickiewicza czy serialach (Znak orła). Szerzą oni wiarę mieczem i nie wcielają w życie ideałów religii chrześcijańskiej. W powieści Krzyżacy przedstawieni są jako pyszni, butni, nieskorzy do przebaczenia, chciwi, okrutni (nawet wobec kobiet i dzieci– przykład Danusi i jej matki; postępowanie z Jurandem). Jako ucieleśnienie wszelkiego zła i jako człowiek mający kontakty z diabłem, prawdopodobnie nieprzestrzegający zakonnych ślubów czystości (wiele wskazuje na to, że ma syna – brata Rotgiera), przedstawiony zostaje Zygfryd de Löwe.