Gąbki są morskimi zwierzętami osiadłymi, zbudowanymi z dwóch warstw komórek, między którymi znajduje się galaretowata substancja, zwana mezogleą. Nie posiadają tkanek. Jama występująca w ich ciele łączy się ze środowiskiem zewnętrznym licznymi kanałami. Mają workowaty kształt ciała, ze skierowanym ku górze otworem (nie można go uznać za jamę gębową). Zewnętrzną warstwę stanowią płaskie komórki, wewnętrzną komórki kołnierzykowe zaopatrzone w wić. Na kołnierzykach przepływająca woda osadza pokarm. Są zatem filtratorami. W mezoglei znajdują się luźno rozmieszczone komórki ameboidalne, komórki rozrodcze i komórki wytwarzające elementy szkieletowe mające postać igieł. Igły te tkwią w mezoglei. Zbudowane są z węglanu wapnia lub krzemionki, często z dodatkiem substancji białkowej (sponginy). Komórki mogą przekształcać się z jednego typu w drugi i przemieszczać w obrębie organizmu. Gąbki wykazują ogromne właściwości regeneracyjne. Rozmnażają się w sposób bezpłciowy i płciowy. Rozwój jest złożony, przy czym larwa pływa wolno w wodzie. Ze względu na wrażliwość gąbek na zanieczyszczenia wód mogą służyć jako bioindykatory. Przedstawicielem jest np. gąbka grecka oraz występujący w Polsce nadecznik.
Gąbki kolonijne