– skórka = epiderma (zbudowana jest z żywych, pozbawionych chloroplastów i pokrytych kutikulą komórek; jej wytworami są aparaty szparkowe i różnego rodzaju włoski),
– kora pierwotna (tworzy cylinder otaczający walec osiowy, cieńsza niż w korzeniu, zbudowana jest z tkanki miękiszowej oraz tkanki wzmacniającej, która zwykle przylega cienką warstwą do skórki; śródskórnia jest słabo wykształcona lub jej brak; komórki kory zwykle zawierają chloroplasty),
– walec osiowy (wypełnia znaczną część łodygi, przy czym nie jest wyraźnie oddzielony od kory pierwotnej, co uwarunkowane jest na ogół brakiem okolnicy i śródskórni; zbudowany jest z tkanki miękiszowej, w której rozmieszczone są wiązki przewodzące, u roślin dwuliściennych tworzące regularny pierścień; centralną część walca zwaną rdzeniem wypełnia tkanka spichrzowa),
– wiązki przewodzące (mają inną budowę niż w korzeniu – każda wiązka składa się z części sitowej, zwróconej ku zewnętrznym partiom łodygi i części drzewnej zwróconej ku jej wnętrzu; u roślin dwuliściennych części te przedzielone są pasmem kambium, co umożliwia przyrost łodygi na grubość; wiązki o takiej budowie określane są jako wiązki otwarte).
Budowa pierwotna łodygi roślin dwuliściennych (wg Szweykowscy, 2002, zmienione)
Budowa wewnętrzna łodygi roślin jednoliściennych
U roślin jednoliściennych wiązki przewodzące rozmieszczone są nieregularnie w miękiszu wypełniającym łodygę, a między częścią sitową i naczyniową brak jest kambium, stąd u większości roślin jednoliściennych nie występuje przyrost na grubość – wiązki o takiej budowie to wiązki zamknięte.
Budowa wewnętrzna łodygi roślin jednoliściennych (wg Szweykowscy, 2002)