Rośliny przystosowały się do życia na lądzie, co uwidocznia się w ich budowie oraz funkcjach życiowych, zwłaszcza w ich rozmnażaniu się i rozwoju.
Charakterystycznymi cechami roślin są autotrofizm, budowa tkankowa, zróżnicowanie ciała na organy: korzeń, łodygę i liście, a u niektórych kwiaty (wyjątek stanowią mszaki, które nie tworzą jeszcze typowych tkanek i organów charakterystycznych dla innych roślin), obecność chlorofilu (a oraz b) jako głównego barwnika fotosyntetycznego oraz towarzyszących mu karotenoidów, materiał zapasowy w postaci skrobi oraz celuloza jako podstawowy składnik ścian komórkowych. W cyklu życiowym roślin występuje przemiana pokoleń, przy czym w rozwoju ewolucyjnym roślin obserwuje się stopniową redukcję gametofitu, co jest wyrazem przystosowania do środowiska lądowego. Badania wskazują, że rośliny zielone pochodzą od przodków dzisiejszych ramienic (zielenice). Najstarsze rośliny, zwane ryniofitami, posiadały bezlistne, rozgałęziające się widlasto pędy. Odgałęzienia te zwane telomami w toku ewolucji uległy przekształceniom, dając początek różnym organom roślinnym: łodydze, liściom, kwiatom.
Systematyka roślin nie jest ostatecznie ustalona. Dotyczy to zarówno rangi systematycznej, nadawanej poszczególnym grupom roślin, jak i przynależności różnych grup organizmów autotroficznych do królestwa Plantae (np. w niektórych systematykach wśród roślin znalazły się krasnorosty i zielenice). Przydatny, choć sztuczny jest podział roślin na trzy grupy: mszaki, paprotniki i rośliny nasienne. Grupy te są wyodrębniane ze względu na podobną budowę i sposób rozmnażania.