Sparta była największym terytorialnie greckim państwem– polis, które powstało z połączenia pięciu osad położonych w dolinie rzeki Eurotas. Ustrój społeczny i polityczny Sparty, tak odmienny od występującego w innych państwach greckich, ukształtował się w VI wieku p.n.e. w wyniku prowadzonych od VIII wieku p.n.e. wojen z Meseńczykami.
Pełnoprawnymi obywatelami państwa spartańskiego byli jedynie potomkowie mieszkańców owych pięciu osad. Praw politycznych pozbawieni byli inni mieszkańcy Sparty, tzn. chłopi, tzw. heloci, oraz mieszkańcy podbitych przez Spartan ziem, tzw. periojkowie.
Spartanie uchodzili za doskonałych żołnierzy. Osiągnęli te umiejętności, stosując niezwykle okrutny system wychowania. Sparta była monarchią rządzoną przez dwóch królów jednocześnie. Istniało jednak zgromadzenie ludowe oraz rada. Odmienność ustroju społecznego i politycznego Sparty od innych greckich państw-miast spowodowała jej izolację.