rzecz. ż, br. lm
umiejętność konstruowania wypowiedzi ustnych zgodnie z wypracowanymi zasadami gramatycznymi, słownikowymi i logicznymi, w taki sposób, aby zainteresować słuchaczy i przekonać ich do swoich racji.
Poseł partii rządzącej skrytykował z trybuny sejmowej posła opozycji, twierdząc, że popisywał się efektowną retoryką (N. lp), za którą nie stały jednak wiarygodne argumenty.
KOMENTARZ
Retoryka jako odrębna dyscyplina humanistyczna powstała już w starożytnej Grecji. Podstawowym i do dzisiaj aktualnym dziełem jest Retoryka, Arystotelesa z V w. p.n.e.
Przez wieki niezwykle ceniona i nauczana w szkołach, jako osobna dziedzina zaczęła tracić na znaczeniu w XVII i XVIII w.