rzecz. ż, br. lm
- (med.) brak apetytu, towarzyszący niektórym chorobom, np. układu pokarmowego; nie należy jej utożsamiać z anoreksją w zn. 2.
- (med.) poważna choroba, najczęściej o podłożu psychofizycznym, objawiająca się chronicznym brakiem apetytu, prowadząca do wychudzenia i osłabienia organizmu; jadłowstręt psychiczny.
(w zn. 1.) Podczas wykładu na temat braku apetytu, czyli anoreksji (D. ident. w C. i Ms.) studenci dowiedzieli się, że jej przyczyną mogą być np. uczulenia na pokarmy lub infekcja. Po wyleczeniu tych schorzeń chory zazwyczaj wraca do normalnego odżywiania.
(w zn. 2.) W telewizji nadano film dokumentalny na temat anoreksji (D. ident. w C.i Ms.). Na tę dolegliwość, zwaną po łacinie anorexia nervosa, bardzo często cierpią młode dziewczęta. W skrajnych przypadkach anoreksja (M.) prowadzi do wyczerpania organizmu, a nawet śmierci.
KOMENTARZ
Często mówi się, że za tak licznie pojawiające się współcześnie przypadki anoreksji odpowiedzialna jest panująca moda na szczupłą sylwetkę, upowszechniana przez kreatorów mody, którzy do pokazów zatrudniają wyłącznie szczupłe modelki. Kobiety, chcąc upodobnić się do nich, stosują surowe diety, które często prowadzą do utraty apetytu i anoreksji, choroby leczonej szpitalnie.