Dramaty alkoholików

Teksty kultury zwykły też opisywać indywidualne dramaty alkoholików. Niektórzy bohaterowie literaccy sięgają po alkohol w chwilach stresu i nim zapijają wyrzuty sumienia, wątpliwości, rozczarowania, bezsens życia.
Tytułowy bohater powieści poetyckiej Adama Mickiewicza Konrad Wallenrod pije, bo dźwiga brzemię wielkiej odpowiedzialności: opuścił dom i kochającą żonę, naraził ją na cierpienie i pustelnicze życie, utracił honor, złamał rycerskie słowo – po to, by zgubić Zakon, odwiecznego wroga swego narodu. Jednak ciągły kamuflaż, ciągłe kłamstwa, nieustanny strach, świadomość osobistej klęski muszą dużo kosztować...
Pije Jacek Soplica, bohater Pana Tadeusza, po zawodzie miłosnym. Gdyby nie jego alkoholizm, może nie doszłoby do tragedii: śmierci jego niekochanej żony i zbrodni na Stolniku.
Nie stroni od alkoholu lekarz z Wujaszka Wani Antoniego Czechowa – Michaił Lwowicz Astrow. Sięga po trunek, by zapomnieć o gnuśnym prowincjonalnym otoczeniu, w którym przebywa. Pije z powodu niespełnionych marzeń i niezrealizowanych ambicji.
Uzależnienie od alkoholu jest głównym problemem bohatera opowiadania Marka Hłaski Pętla. Alkoholik usiłuje wyrwać się z nałogu i przetrwać jakoś samotne godziny bez wódki – godziny oczekiwania na ukochaną kobietę... To jednak nie może się udać, do domu ciągle dzwonią znajomi z gratulacjami, wszyscy podziwiają decyzję nałogowca... Wokół niego trwa szara, beznadziejna socjalistyczna rzeczywistość, w której jedynym pocieszeniem jest alkohol. To częsty motyw w opowiadaniach Hłaski: w słynnym Pierwszym kroku w chmurach pijani, wulgarni robotnicy pozbawiają marzeń o miłości młodą kochającą się parę.
Ojciec tytułowej bohaterki Panny Nikt Tomka Tryzny często wraca do domu pod wpływem alkoholu. Jego nałóg jest traktowany przez domowników jako smutna norma. Prawdopodobnie w ten sposób walczy z kłopotami dnia codziennego.
Alkohol leje się także w wierszach Rafała Wojaczka i wielu innych poetów. Przynosi zapomnienie i zgubę. Przedstawianie poety jako pijaka ma także go deprecjonować, strącać z piedestału wieszcza i przywódcy duchowego narodu.