1. ‘niczym nienapełniony, niczego niezawierający’; 2. przenośnie ‘niemający wartości, bezcelowy, jałowy, czczy; wesoły, lekkomyślny, beztroski’; stpol.: 3. ‘niezamieszkany, bezludny, pustynny’, 4. ‘zniszczony, spustoszony’, 5. ‘opustoszały’ oraz 6. ‘niemający dzieci, spadkobierców’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. pustý ‘pusty, opustoszały, opuszczony; rozwiązły; bezczelny, ordynarny’, ros. pustój ‘pusty, próżny; daremny, czczy’) < psłow. *pustъ ‘opuszczony, opróżniony, niczym niezapełniony, nienapełniony’– ma odpowiednik w staroprus. pausto- ‘dziki’; podstawą pie. *paus- ‘wypuścić, opróżnić’.
Źródło
Proszę też o jedną zdrową Maria za dusze puste.
Kazania gnieźnieńskie, koniec XIV w.
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
45%
38 głosów
pustynia
1. ‘obszar pozbawiony widocznych przejawów życia, pozbawiony wody’; 2. ‘pustkowie, ziemia niezamieszkana, nieuprawiana’; 3. dialektalnie ‘miejsce gołe, puste’; od XIV w.; pochodzi od psłow. *pustyńi ‘pusty, niezamieszkały teren, pustka, pustkowie’ utworzonego od psłow. przymiotnika *pustъ ‘opuszczony, opróżniony, niczym nienapełniony’; por. też czes. pustina ‘pustkowie’ oraz ros. pustýnja ‘pustynia’, pústynja / pústyn ‘pustelnia, erem’
poleca
85%
13 głosów
puszcza
1. ‘pierwotnie las’; 2. ‘większy kompleks leśny’; 3. dawniej ‘las, bór’; 4. stpol. też ‘pustynia’; od XIV w.; utworzone od psłow. *pušča (< *pust-ja) ‘to, co jest puste, pusty, niezamieszkany teren, pustkowie’ pochodzącego od przymiotnika *pustъ; por. też stczes. púščě / púšč ‘pustynia; pustkowie’ (dziś czes. poušť) ‘pustynia; pustkowie’ oraz słoweń. púšča ‘opuszczone, nieuprawne pole’
poleca
b/d
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta