prawić

1. ‘mówić, wypowiadać coś, przemawiać’; 2. stpol. też ‘domagać się, występować z roszczeniami’; od XIV w.; pochodzi od psłow. *praviti ‘czynić prostym, prostować; czynić sprawnym, właściwym, stosownym’ – czasownika odprzymiotnikowego od psłow. *pravъ ‘prosty; sprawny, właściwy, odpowiedni’