Wiązanie jonowe polega na wzajemnym elektrostatycznym oddziaływaniu przeciwnie
naładowanych jonów powstałych w wyniku przejścia jednego lub kilku elektronów z danego atomu na drugi, bardziej elektroujemny. Wiązania jonowe występują w związkach jonowych (np. w cząsteczkach wielu soli, jak choćby NaCl czy fosforany).
Wiązanie kowalencyjne niespolaryzowane polega na uwspólnieniu pary lub par niesparowanych elektronów przez atomy o identycznych lub zbliżonych wartościach elektroujemności. Obecne jest w dwuatomowych cząsteczkach gazów i łańcuchach węglowych związków organicznych.
Wiązanie kowalencyjne spolaryzowane powstaje na skutek silniejszego przyciągania wspólnej pary lub par elektronów przez bardziej elektroujemny atom. Występuje np. w cząsteczce H2O lub NH3.
Wiązanie koordynacyjne to wiązanie, w którym jedna lub kilka wspólnych par elektronów pochodzi od jednego atomu, a drugi daje tylko dla tych par niewypełnioną przestrzeń orbitalną (lukę elektronową). Występuje w związkach koordynacyjnych – kompleksowych (np. kompleks żelazo-porfirynowy w hemoglobinie, witaminie B12, chlorofilu). Wiązanie koordynacyjne stanowi szczególny przypadek wiązania kowalencyjnego