Siódmy dzień po akcie stworzenia świata

Księga rodzaju dotyczy aktu stworzenia świata, którego Bóg dokonał w sześć dni.

Pierwszego dnia stworzył niebo i ziemie, a widząc, ze wszędzie panuje ciemność i pustka, Bóg stworzył ziemie, morza i oceany. Wówczas nakazał, by ziemia wydala rośliny, rodząc według swego gatunku. Później Stwórca uczynił dzień i noc, wyznaczył pory roku, dni i lata. Wola Boga było również, by zwierzęta wodne zapełniły wodę, a zwierzęta ladowe - ziemie. Szóstego dnia Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo, a widząc, ze mężczyzna czułby się samotnie, uczynił mu pomoc w postaci niewiasty. Pobłogosławił im, by się rozmnażali i zaludnili ziemie. Zadbał On również o pokarm dla ludzi. I tak rośliny, drzewa i ziarna miały dawać owoce służące człowiekowi i zwierzętom.

Siódmego dnia, kiedy Bóg ukończył swe dzieło, postanowił odpocząć i uczynić go świętym. Stwórca ciągle przyglądał się swemu światu. A był to piękny obraz. Wspaniale piaszczyste plaże, zielone doliny oraz zamykające horyzont tęczę i malownicze wybrzeża klifowe, cudownie połyskujące lasy cedrowe, drzewa figowe, palmy i wielokolorowe, egzotyczne kwiaty. Obszar był zaludniony tylko przez dwie istoty, wiec był niemal nietknięty. Błyszczące liście drzew sprawiały wrażenie brylantów, a gesta, zlocisto-zielona trawa upiększała cały krajobraz. Drobne rośliny rosły w cieniu większych. Pnącza, dążąc do światła, okręcały się wokół pni drzew, wspinały się w gore. Krzewy bogate w piękne kwiaty sprawiały wrażenie idealnie pasującą do siebie parę.

Niesamowite wodospady i strumyki między dolinami ożywiały dzieło i udoskonalały widoki, a ogromne fale morza dodawały uroku całemu obrazu. Powietrze było delikatne jak jedwab, a klimat sprzyjał każdemu gatunkowi, natomiast morska bryza łagodziła słoneczny żar.

Piękny, nieskazitelny świat Bóg podarował człowiekowi, by ten sprawował piecze nad nim i troszczył się o Jego dzieło. Jest to wyraz zaufania i miłości, jaka Stwórca obdarzył ludzi.