Rozprawka - "Życie człowieka jest wędrówką do miejsc, do ludzi"

Nawiązując do tematu ,,Życie człowieka jest wędrówką do miejsc, do ludzi" uważam, że stwierdzenie to jest słuszne. Życie to wędrówka, którą rozpoczynamy w momencie narodzin. Życie jest podróżą, której nie podejmujemy z własnej woli, lecz jesteśmy na nią skazani. Ciągle poznajemy nowe ciekawe miejsca, różnych nowych ludzi, nowe kultury itp.
W życiu czekają na nas trudne zadania. W szkole są to, bez wątpienia, sprawdziany i klasówki. W dorosłym życiu trudne decyzje, nieraz najważniejsze w całym życiu. Niekiedy musimy stawić czoła przeciwnościom losu, co jest bardzo trudne. Już w najmłodszych latach, musimy podejmować ważne decyzje np. jaką szkołę wybrać po gimnazjum. Jest to istotna sprawa, ponieważ wiąże się ona z naszą przyszłością. Stwierdzenie zawarte w powyższej tezie chciałabym uzasadnic na podstawie bohaterów literackich. Jednym z nich jest mitologiczna opowieśc, która opisuje sposób ucieczki Dedala i jego syna Ikara z Krety do Aten. Z ptasich piór zrobił skrzydła dla siebie i swego syna. Przed odlotem ojciec przestrzegł Ikara, aby leciał równo między niebem a ziemią, bo inaczej uszkodzą się skrzydła i spadnie. Jednak Ikar, zachwycony lotem, wspaniałością przygody, zapomniał o radach ojca, wleciał zbyt wysoko i spadł do morza, gdy jego skrzydła się rozpadły. Zrozpaczony ojciec znalazł zwłoki syna, wyspę nazwał Ikarią, a morze – Ikaryjskim. Ich wędrówka życiowa była tragiczna. Kolejnym argumentem uzasadniającym tezę jest los głównych bohaterów książki „W pustyni i w puszczy”. Opisuje porwanie Stasia Tarnowskiego i małej Nel przez zwolenników Mahdiego. Młodym bohaterom udaje się uciec, jednak czekała ich długa, pełna przygód, wędrówka po dzikiej Afryce. Podróż nauczyła Stasia odpowiedzialności i wzmocniła prawdziwą przyjaźń z Nel. Następnym dowodem udawadniającym tezę jest życie legendarnego króla Itaki, żołnierza i podróżnika. Według mitu był najsprytniejszym z królów biorących udział w Wojnie Trojańskiej. To on wymyślił podstęp, dzięki któremu Grecy wygrali wojnę – konia trojańskiego. W podróży powrotnej do Itaki przeżył wiele przygód. Tułał się po morzach i oceanach, aż wkońcu po 20 latach wrócił do swojej wiernej żony Penelopy. Odyseusz przez całą tą wędrówkę miał cel, do którego tak dążył. I my powinniśmy wymierzyc sobie cel, powód dla, którego warto życ, warto wędrowac. Bo właśnie dzięki temu możemy stwac się lepsi, mądrzejsi i żądni poznania „nowego jutra”.
Czy można nie wierzyć w słuszność twierdzenia: ,,Życie człowieka jest wędrówką do miejsc, do ludzi"? Uważam, że przedstawione argumenty nie dają ku temu podstaw.