Ocena Kazimierza Wielkiego

Królestwo pozostawione przez Władysława Łokietka synowi Kazimierzowi, którego przyszłe stulecia nazwały Wielkim, nie mogło równać się z sąsiednimi państwami takimi jak Czechy, Węgry czy Zakon Krzyżacki. Moim zdaniem Kazimierz, ostatni król dynastii Piastów w pełni zasługuje na miano Wielkiego.
O sile państwa w średniowieczu decydowała gęstość zaludnienia, a nie jakby się wydawało rozległość obszaru. Kazimierz przystąpił, więc do sprawdzania osadników. Dzięki temu powstało ok. 100 miast i 1000 wsi. Zapewnił tym schronienie wielu przybyszom głównie Żydom uciekającym przed pogromami. Znaleźli tu bezpieczeństwo i możliwość rozwoju gospodarczego. Nieprzypadkowo wymyślono przysłowie, iż Kazimierz zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną. Ok. 30 drewniano - ziemnych grodów obronnych zmieniło się w prawdziwe warownie otoczone murem. Król sprzyjał też rozwojowi handlu. Nadał miastom przywilej składu, który nakazywał wszystkim przyjeżdżającym wystawiać na rynku swe towary po korzystnej cenie. Dowodzi to jak bardzo dbał o swoich kupców.
Władza Kazimierza była bardzo owocna. Aby sprawnie zarządzać królestwem musiał dokonać ważnych zmian. Wprowadził stały podatek od dóbr ziemskich zwany poradlnym. Urzędnicy czuwali nad regularnym wpływem do skarbu państwa zysków z majątków królewskich oraz kopalni soli w Bochni i Wieliczce. Rozpoczęto także bicie monety ? grosza ? dla ułatwienia rozliczeń finansowych. Dla Wielkopolski i Małopolski napisano statut wiślicki, który zawierał zasady postępowania. Władca dobierał swoich współpracowników bardzo rzetelnie. Z łatwością zjednywał ich dla swoich celów. Do najbardziej zaufanych należeli arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria ze Skotnik i kanclerz Janusz Suchywilk. Zreformowane państwo potrzebowało ludzi wykształconych, dlatego w 1364 roku Kazimierz ufundował pierwszą na ziemiach polskich uczelnię w Krakowie. Modernizacja kraju zmniejszyła tym sposobem dystans pomiędzy Polską, a bardziej rozwiniętymi krajami Zachodu.
Dyplomacja była także dobra stroną ostatniego Piasta. Już w 1335 roku, 2 lata po koronacji na zjeździe w Wyszehradzie, wykorzystując umiejętności swych prawników i dyplomatów, zgodził się zapłacić Janowi Luksemburskiemu 20 tysięcy kop praskich za zrzeczenie się pretensji do tronu polskiego. W 1339 r. przyznano Polsce ziemię chełmińską i Pomorze Gdańskie. W 1343 roku w Kaliszu zdecydował się na kompromis z Krzyżakami, przywrócił Kujawy i ziemię dobrzyńską. W 1356 roku zhołdował Mazowsze, w 1365 Sanotok i Drezdenko, w 1366 Księstwo halickie i Podole, a w 1368 odzyskał część Nowej Marchii.
Reformy i wszelkie zmiany wprowadzone w okresie panowania Kazimierza Wielkiego świadczą o jego wszechstronnych umiejętnościach. Według mnie polityka wobec sąsiadów była słuszna, a wszystkie sukcesy, których oczywiście było bardzo dużo jak i porażki zapisały się na kartach historii, by dawać przykład przyszłym pokoleniom.