Streszczenie Mitu o Syzyfie.

Syzyf był królem Koryntu. U szczytu góry Akrokorynt stał jego pałac. Syzyf założył to miasto i uczynił je bogatym. Był on ulubieńcem bogów. Dzeus zapraszał go na uczty olimpijskie. Pomimo tego, że nie był młody, był rześki i silny. Częstowano go nektarem i ambrozją. Miał jedną wadę, był plotkarze. Bogowie zawsze mu to wybaczali. Zmieniło się to gdy Syzyf zdradził ludziom największą tajemnicę Dzeusa. Ten rozgniewał się i rozkazał Tanatosowi, który był bożkiem śmierci, by sprzątnął go ze świata.Syzyf przechytrzył bożka i zamknął go w piwnicy. Ludzie nie umierali. Dzeus wysłał Aresa, by ten uwolnił bożka. Syzyf umarł. Gdy konał powiedział żonie, aby go nie pochowała, ponieważ dusza, która nie jest pogrzebana nie może wejść do państwa cieniów. Syzyf błąkał się nad brzegami Styksu. Długo się użalał i zaprowadzono go przed Plutona. Skarżył się, że jego żona jest niegodziwa. Pluton pozwolił mu raz jeszcze wrócić na ziemię, by ukarać swą żonę. Król Koryntz nie wrócił, a bogowie zapomnieli o nim. Żył długo, do czasu, gdy w piekle przypomniano sobie o nim. Znienacka odwiedził go Tanatos i zabrał go do podziemi. Tam wymierzono mu ciężką karę. Miał wtaczać na szczyt wielkiej góry ogromny głaz, lecz gdy był już prawie na samym szczycie kamień spadał. Syzyf do tej pory wtacza ten kamień, który zawsze mu spada.

Wnukiem Syzyfa był Bellerofon. Zabił on w dzieciństwie swego brata. Wygnano go z kraju za tę zbrodnię. Schronił się on u króla Projtosa. Zakochała się w nim podstarzała królowa, lecz on jej unikał, co doprowadziło ją do złości. Oskarżyła go przed swym mężem o to, że chciał ją porwać. Projtos wysłał go do Azji Mniejszej do Iobatesa. W liście do króla napisał wyrok na Bellerofona. Gdy ten go przeczytał postanowił go zabić w cichy sposób. Kazał mu walczyć z Chimajrą. Był to dziwaczny potwór.

Iobates wysłał na niego całe zastępy wojsk, lecz nikt nie wracał. Bellerofon pomodlił się do Ateny i usnął. Obudziwszy się zobaczył obok wędzidła, lecz nie wiedział co to znaczy. W ogrodzie spotkał Pegaza. W ten sposób domyślił się, że to pomysł Ateny. Wzbił się do nieba na Pegazie i walczył z Chimajrą. Wbił mu oszczep w gardło. Potwór zdechł, a bohater wrócił do Iobatesa. Dostał od niego córk, która została jego żoną, a także część królestwa. Ziemia była dla niego za mała i próbował porwać piorun Dzeusowi. Gdy uniósł się w przestworza otoczyły go gęste chmury i zwaliły w przepaść górską. Odszedł na pustynię, gdzie unikał ludzi.