Charakterystyka Makbeta - cytaty

Makbet jest głównym bohaterem dramatu W. Szekspira pt. Makbet . Postać ta odgrywa najważniejszą rolę w sztuce. Jest on sprawcą, a także zleceniodawcą zabójstw. Mężczyzna ma żonę, Landy Makbet, która popiera go w każdej sytuacji, a wręcz nakłaniała go do popełnienia morderstwa, które zapoczątkowało serie dalszych morderstw.

Makbeta poznajemy jako szanowanego wodza na wysokim stanowisku państwowym. Posiadał on cechy typowo męskie: siłę, odwagę, ambicję i męstwo. Może nam to potwierdzić cytat: „O zacny mężu, waleczny Makbecie!”. Bohater cenił sobie przede wszystkim honor: „Służba i honor, którym życie święce, W wykonywaniu swoich obowiązków”. Wszystko to było do czasu, gdy nie spotkał czarownic, które opowiedziały mu jego przyszłość. Powiedział o tym swojej żonie, która następnie nakłoniła go do popełnienia zbrodni na Dunkanie, by mógł się stać władcą. Po dokonaniu zbrodni mężczyzna miał jednak wyrzuty sumienia: „Mogłżeby cały ocean, Te krwawe ślady spłukiwać z mojej ręki, Nie nigdy!”. Jednak one szybko ustępują. Człowiek ten ze szlachetnego, mężnego oraz uczciwego zmienił się na zdrajcę i szaloną a zarazem opętaną istotę. Staje się także niespokojny, nieopanowany. Ostatecznie na koniec został żądnym krwi zabójcą, który z zimną krwią zabija osoby, które przeszkadzają mu w panowaniu: „Napadnę zamek Makdufa, zdobędę cały Fajf. Oddam na pastwę żelazu, jego niewiastę, jego dzieci, wszystko, Co ma z krwią jakikolwiek związek.”. W oczach ludzi przeciwnym panowaniu Makbeta staje się tyranem bez serca, któremu na niczym i nikim nie zależy: „Ten krwawy tyran, Na którego wzmiankę język drętwieje, Uchodził był za cnotliwego”. Dla samego głównego bohatera to nie miało znaczenia, swoje życie porównywał do gry nędznego aktora: „Życie jest tylko przechodnim półcieniem, Nędznym aktorem, który swoją role przez parę godzin wygrawszy na scenie, W nicość przepada”. Cechuje się zarazem nieokiełznaną ambicją: „Jeden, wyłącznie jeden tylko bodziec podżega we mnie tę pokusę, to jest ambicja.”. Kolejnymi cechami Makbeta może być fałsz, bezwzględność, a zarazem tyrania: „Jeśli fałsz donosisz dopóty żywcem wisieć nie przestaniesz, aż nie umrzesz z głodu.”. Jak wspominałam główny bohater po tej przemianie sprostałby każdemu zadaniu, nie patrząc na koszty jakie ktoś z tego by poniósł. Liczy się dla niego jedynie jak osiągnąć największą władze w kraju, a może nawet i poza nią: „Żyj więc Makdufie niestrasznyś mi teraz. Wolę się jednak podwójnie zapewnić i wziąć od lisu zakład, musisz umrzeć, bym mógł fałsz nadać trwodze i spokojnie spać przy łoskocie gromów.”. Przez te wszystkie wyczyny Makbet został sam, ponieważ stracił przyjaciela, a także żonę. Jednak bohatera to nie interesowało, gdyż był on jedynie zafascynowy władzą i ludźmi, którzy mu przeszkadzali w panowaniu. Postać ta przerosła nawet piekło w czynieniu zła: „W zastępach piekieł szatana zdolnego przewyższyć, W złości Makbeta”.
Moim zdaniem Makbet był „posłańcem szatana”, ponieważ czynił zło, nie zważając na konsekwencje, stracił wszystkie cechy ludzkie takie jak: serdeczność, szczerość, itp. Bohater może chciał czynić dobro, lecz człowieka ocenia się po czynach, które są efektem wcześniejszych planów, myśli. Świat weryfikuje ludzkie zachowanie, czyny, błędy, które są wypadkową wewnętrznego świata. Każdy ma sobie cząstkę Makbeta, ale trzeba umieć nad nią panować.