Wiersz o matce

DO MATKI

Z dalekich pisze do Ciebie stron,
Wybacz zwlekanie, bo
Tęskno mi za krajem.
Najbardziej serce ból przejmuje,
Kiedy twą twarz umiłowaną
W snach widuje.
matko moje tykochanie

Po to za chlebem
Wyjechać musiał, aby
Cię matko docenić zdołał
Twą ciężką prace,
Twoje oddanie.
Mnie piastowanie,
O chleb staranie,
Dobre wychowanie.

Teraz rozumiem wieszcza Mickiewicza,
Co pisał oddanie.
Ty jesteś jak zdrowie,
Ten tylko się dowie.
Kto Cię stracił,
Lecz nie całkowicie
Matko ty moje życie.

Choć już nie młody
Po dawnemu łaknę twej pieszczoty
I o jednym marzę tylko w snach,
Bym, czym prędzej od tej złej tęsknoty
Znów powrócić pod nasz niski dach.
Matko moja, ja wiem
Tyle nocy nie spałaś
Gdym opuszczał nasz dom,
Aby iść w obcy świat
I na szczęście dalekie
Więc zapomnij już tę swoją trwogę,
Przestań tęsknić, porzuć zbędny żal.

Już kres nadchodzi naszej rozłąki,
Wracam do kraju, matuli mojej.
Tyś mnie zrodziła i wychowała
Po prostu kochała .
Mi całe swe życie oddała.

Wrócę, wrócę, kiedy w słońca blasku
Rozwioseni się nasz biały sad.
Tylko ty już więcej mnie o brzasku
Nie budź tak, jak osiem temu lat.
Matko moje ty kochanie.
Tęskno mi Panie.