Opis obrazu Bruegla pt. "Upadek Ikara"

Obraz pt.: "Upadek Ikara" został namalowany przez Piotra Bruegla w 1558 r. Tematyka płótna nawiązuje do tragicznego mitu o Dedalu i Ikarze. Autor obrazu zainspirował się tragedią ludzką niezauważoną przez otoczenie. Bohaterzy mitu pragnęli wznieść się w powietrze i uciec z wyspy. Lecz Ikar nie zważając na przestrogi ojca, zafascynowany lotem zbliżył się do słońca. Jego skrzydła się rozpadły, a chłopiec wpadł do morza.

Na pierwszym planie obrazu widać wzgórze, na którym oracz orze ziemie. Ten fragment płótna przyciąga uwagę, gdyż wzgórze przedstawione jest w jasnych kolorach. Chłop ma na sobie czerwony kubrak przykuwający wzrok na tle brązów i zieleni. Na dalszym planie widać pasterza i psa pilnującego stado owiec. Oraz rybaka zarzucającego sieć, statek, miasto i zachodzące słońce. W prawym dolnym rogu obrazu malarz przedstawił Ikara, tytułowego bohatera dzieła. Artysta namalował ostatnią chwilę z życia chłopca, gdy znika w toni morskiej. Nikt z pobliskich postaci nie pomaga Ikarowi. Chłop zajęty jest pracą, pasterz patrzy w niebo, a rybak zarzuca sieć. Bohater jest opuszczony przez wszystkich.

Obraz Bruegla wydaje się być kontrowersyjny, dlatego że malarz przedstawił Ikara epizodycznie. Lecz właśnie w ten sposób artysta najlepiej oddaje nam temat dzieła. Próbuje przekazać naukę i prawdę o świecie. Świadkowie wydarzenia nie przejęli się tragedią mało ważnej jednostki ze względu na własną znieczulice i egoizm. Malarz na swoim płótnie przedstawił wiele czynników opisujących tragedie Ikara. Najbardziej dramatyczny fragment obrazu – prawy dolny róg płótna, Bruegel przekazał nam w ciemnych barwach podkreślających tragedie chłopca. Koło Ikara przepływa statek jako symbol przemijania życia chłopca i jego nieuniknionego losu. Okręty śpieszą się do miasta, aby zdążyć przed zachodem słońca. Cały świat kończy dzień, by jutro rano wstać, ale bez Ikara. Zarazem zachodzące słońce podkreśla koniec życia chłopca. Lewa strona i środek płótna przedstawione jest w jaśniejszych kolorach. Mieszkańcy miasta nie dostrzegli śmierci chłopca i nie przejęli się nią. Nadal zostali pogodni w swoim egoizmie. Dlatego artysta tą część płótna wyraził kolorami ich duszy – pogodnymi i jasnymi.

Moim zdaniem Bruegel świetnie oddał temat obrazu. Przekazał nam wiernie końcówkę mitu nie rezygnując z morału. Kolorystyka płótna wspaniale oddaje klimat dzieła i tragedię. Najbardziej w obrazie podobało mi się ukryte drugie dno przedstawiające nasz stosunek do ludzkiej tragedii. Uważam, że „Upadek Ikara pędzla Bruegla jest genialny.