Marzenia a rzeczywistość w życiu bohaterów w lekturze Kamińskiego "Kamienie na szaniec"

Każdy z bohaterów książki pt. „Kamienie na szaniec” miał swoje marzenia jednak rzeczywistość nie dopuściła do ich realizacji. Już 25.III.1939r. Hitler poleca „zajęcie się problemem Polski” wyjaśniając, że Polska musi być pokonana zupełnie. W dniu 1 września 1939r. o godz. 4.45 armia hitlerowska runęła na granicę Polski. Rozpoczęła się II wojna światowa. Zrujnowała ona życie wielu młodym ludziom, zniszczyła ich przyszłość, szczęście i marzenia. Pociągnęła za sobą wiele śmiertelnych ofiar, byli nimi również Alek, Rudy i Zośka – główni bohaterowie książki Aleksandra Kamińskiego.
Alek - Aleksy Dawidowski – członek organizacji „Wawer”. Wysoki, szczupły, o niebieskich oczach i płowej czuprynie, ciągle się uśmiechał, mówił szybko, wymachując przy tym rękoma i przy byle okazji wpadał w zachwyt.
Potrafił dla dobra kraju porzucić wszelakie przyjemności i szczęście osobiste. Pociągały go zawsze niecodzienne czyny, dlatego też młodzieniec tak dobrze znajdował się w akcjach małego sabotażu. To on przodował w tłuczeniu szyb zakładów fotograficznych, gazowaniu kin i sklepów przeznaczonych wyłącznie dla Niemców.
Alek całe życie się gdzieś spieszył. Wciąż był zabiegany, zajęty obowiązkami i pomaganiem innym. Chciał czerpać jak najwięcej z życia, by niczego później nie żałować. Niestety jego marzenia nigdy się nie spełniły. Rana zadana mu przez jednego z niemieckich żołnierzy w czasie Akcji pod Arsenałem okazała się śmiertelna, jednak kiedy jego życie dobiegało końca i zdawał sobie doskonale z tego sprawę nie smucił się, gdyż radował go fakt, że to on nareszcie cierpi, a nie bliskie mu osoby.
Kolejny bohater, warty uwagi to Jan Bytnar – Rudy. Szczupły chłopiec o piegowatej twarzy i rudych włosach, odznaczał się wybitną inteligencją, był skromny i delikatny wobec przyjaciół. Interesował go świat uczuć i ludzkich myśli.
Gdy 23.III. został schwytany przez gestapo, a następnie przesłuchiwany wykazał się wielka odwagą. Gestapowcy nie potrafili go zmusić do składania zeznań, dlatego katowali go całe dnie. Ocalony z rąk oprawców, umierający młodzieniec do końca zachowywał godność. Nie użalał się nad swoim losem. Miał świadomość dobrze spełnionego obowiązku i satysfakcje, że był trudnym więźniem. Kilkanaście godzin przed śmiercią wraz z Zośką marzył o jego powrocie do zdrowia i wspólnym wyjeździe na wieś. Było to jedno z wielu marzeń Rudego, które nie zostało zrealizowane.
Przyjacielem Alka i Rudego a zarazem głównym bohaterem „Kamieni na szaniec” był Zośka – Tadeusz Zawadzki. Należał razem z „Glizdą” i Janem Bytnarem do organizacji „Wawer”. Ten wysoki, szczupły, wysportowany młodzieniec był urodzonym organizatorem, posiadał niezwykły talent przywódczy. Wielokrotnie brał udział w akcjach małego sabotażu i dywersji.
Po śmierci jego przyjaciół znalazł się w ciężkiej sytuacji, załamał się. Nie ma wątpliwości co do tego, że przyjaźń w życiu człowieka jest bardzo ważna. Na przyjacielu można zawsze polegać i zwierzyć mu się z najskrytszych tajemnic. Przyjaźń jest wzajemnym zaufaniem, radością przebywania z drugą osobą, życiem problemami innego człowieka, pewnym rodzajem bliskości. To uczucie bardzo ważne, a gdy jego zabraknie jest bardzo ciężko żyć. W takiej sytuacji znalazł się właśnie Zośka, dzięki wsparciu siostry i ojca po długim okresie czasu powrócił do normalnego życia.
Alek, Rudy i Zośka pokazali innym, że młodzi ludzie, są w stanie poświęcić swoje marzenia, cele, a nawet życie za Ojczyznę. Okazali się niezwykłą młodzieżą, dla której honor jest najwyższą wartością. Szare Szeregi, do których należeli główni bohaterowie książki wykazały się w walce o Warszawę szczególnym męstwem. Pozostawili po sobie jedną z najpiękniejszych pieśni żołnierskich owych czasów pt. „Zośka”. I którą chciałabym na koniec przytoczyć:

„Szare hełmy błyszczą stalą,
Rytm podkutych nóg,
Twardo dudni bruk,
Hej, niech zmyka wróg!
To szturmowcy drogą walą,
Śpiewa chłopców rój,
W cekaemów i peemów wtór
Do boju!”

Marzeniem głównych bohaterów było zniszczenie okupantów, jednak plany te legły w gruzach, gdyż szybka śmierć, nieozwoliła go zrealizować. Marzenie to stało się marzeniem reszty Polaków.