Analiza wiersza Tadeusza Różewicza pod tytułem „Zostawcie nas”.

Wiersz pod tytułem „Zostawcie nas” Tadeusza Różewicza jest apelem autora w imieniu jego samego i jego pokolenia. Wiersz reprezentuje lirykę podmiotu zbiorowego. Podmiot liryczny występuje tu w pierwszej osobie liczby mnogiej. Podmiot liryczny można utożsamiać z autorem na podstawie jego biografii. Z wiersza wywnioskować można, że podmiot liryczny miał tragiczną przeszłość, gdyż mówi żeby o nim zapomnieć.

Tematem utworu są przeżycia podmiotu lirycznego po przejściach w obozie koncentracyjnym z czasów wojny. Utwór ten porusza problem cierpienia jakiego doznało pokolenie autora w czasie obozów koncentracyjnych. Wiersz niesie przesłanie które jest prośbą do czytelników. Podmiot liryczny zwraca się z prośbą do młodszego pokolenia, aby nie rozdrapywać ich ran, aby zostawić ich w spokoju, nie wypytywać o tamte czasy, po to żeby ich nie ranić na nowo, a także po to żeby młodsze pokolenie nie musiało przeżywać tego samego. Podmiot liryczny gardził sobą, zazdrościł zwierzętom i roślinom, chciał, aby go w ogóle nie było w czasach okupacji. Autor użył tu apostrofy i powtórzeń. Na początku utworu i na jego końcu jest zwrot do czytelnika „Zapomnijcie o nas” i „zostawcie nas”. Prośba o pozostawienie w spokoju jest również zawarta w tytule utworu. W wierszu widać zniechęcenie podmiotu lirycznego do życia i do wspominania przeszłości. Dostrzec to można również w wierszu tego samego autora pod tytułem „bajka”. Podmiot liryczny obudził się w innym świecie, był to świat czysty, w którym nikt nie mordował „...i było mi tak dobrze jakby mnie nie było.” Można wywnioskować, że również nie chciałby wracać do przeszłości, w której był krzywdzony.

Osobiście zgadzam się z przesłaniem utworu. Sądzę że niektórych ran nie powinno się rozdrapywać, ponieważ krzywdę można przeżyć na nowo. Pokolenie Tadeusza Różewicza nie doświadczyło takiej młodości jakiej może doświadczać nasze pokolenie, my mamy możliwość żyć jak ludzie, podczas gdy oni zazdrościli roślinom i kamieniom. Sądzę, że młode pokolenie nie powinno wypytywać starszych o ich przeżycia w czasach wojny, ponieważ nas męczy tylko ciekawość, natomiast „ich” męczą tragiczne wspomnienia, które pozostaną do końca życia.