Problem winy i kary w balladach Adama Mickiewicza.

Wina jak i kara, są popularnymi motywami nie tylko w literaturze, ale również w sztuce. Niewątpliwie kara jest konsekwencja winy. Autorzy romantyczni bardzo często używają owego motywu w swoich dziełach. Taki motyw również użył Adam Mickiewicz w swoich balladach. Problem winy i kary jest bardzo widoczny w jego dziełach, takich jak „Świteź”, „Świtezianka”, „Lilije”. Mickiewicz w balladach utrzymuje, iż każde zło zostanie zwyciężone i ukarane.
W balladzie „Świteź”, w której opowiedziana jest historia kobiet, które miały zginąć lub zostać zniewolone, motywem winy jest to, iż car Rosji wraz ze swoimi żołnierzami napada niewinne kobiety. Postępkiem udają się do miasta i tam chcą dokonać makabrycznej zbrodni. Lecz Jak już wcześniej wspomniałam każde zło zostanie zwyciężone i ukarane. Nim wojsko cara dociera do wioski dzieje się tam rzecz niesamowita. Wioska zostaje przykryta wodą, a na jej powierzchni pływają piękne kwiaty. Kwiaty w tej balladzie odgrywają rolę swoistego sędziego, gdyż po zerwaniu kwiatu każdy z żołnierzy cara ginie natychmiast. Wina została ukarana, zbrodniarze zostali sprawiedliwie osądzeni. Następny utwór „Świtezianka” opowiada o losach strzelca oraz jego ukochanej. Młodzieniec przyrzekł swej miłości, iż będzie jej wierny na zawsze. Następnie kobieta wystawia swego ukochanego na próbę wierności, lecz ten zawodzi. Młodzieńca jak i jego ukochaną spotyka kara za winę popełnioną przez strzelca. Oboje zostają wchłonięci przez tajemnicze jezioro i pozostają tam na zawsze. W tym utworze kara spotyka dwoje ludzi, którzy byli w sobie zakochani. Wina jest spowodowana miłością i kłamstwem. Kolejną balladą Adama Mickiewicza jest „Lilije”. Opowiada ona o historii kobiety, która dokonała kłamstwa, następnie zbrodni. Kobieta zdradziła swego męża, następnie go zabiła, aby nikt się nie dowiedział o jej niewierności. Lecz kara dosięgnęła ją później. Kobieta nie czuła wyrzutów sumienia z powodu dokonanej zbrodni, czuła się bezkarna. Na jej winie ucierpieli również bracia zamordowanego, gdyż zamiast odszukać odpowiedzi co się stało z zaginionym bratem zaczęli uwodzić jego niewierną żonę. Kara spotkała wszystkich, żonę, która czuła się bezkarna, braci, którzy nie interesowali się swoim zaginionym bratem. Wszyscy zostali osądzeni przez oszukanego mężczyznę, wszystkich spotkała jednakowa kara.
Wszyscy bohaterowie którzy dokonali złego czynu czuli się bezkarni, nie brali winy na własne barki. Kobieta, która zamordowała swego męża, ukochany który nie dotrzymał przysięgi swojej kochance, żołnierze, który podstępem chcieli zgładzić wiele kobiet, każdego z nich dopadła kara, kara która była tragiczne w swoich skutkach. Największym problemem każdej winy jest to, iż dokonując zła musimy oczekiwać kary za popełnione czyny. Adam Mickiewicz poprzez swoje ballady uświadamia nam, iż nie można bezkarnie krzywdzić innych ludzi. Lecz kiedy zdarzy nam się popełnić jakiś błąd to starajmy się go zadośćuczynić, "Nie masz zbrodni bez kary lecz jeśli szczera skrucha, zbrodniarzy Pan Bóg słucha".