Charakterystyka Harpagona

Harpagon jest bohaterem komedii Moliera „Skąpiec”. Ten sześćdziesięcioletni mieszczanin paryski dawno owdowiały. Ojciec dzieci: Elizy i Kleanta jest człowiekiem bardzo bogatym i niewiarygodnie skąpym. Po Paryżu kursowała złośliwa plotka, że pozwał do sądu kota za zjedzenie mu potrawki z baraniny. Jego otoczenie nie ma żadnych złudzeń co do charakteru chorobliwego sknery. Mówi się o nim, że jest „najmniej ludzką istotą pod Słońcem, najtwardszym i najbardziej nieużytym ze wszystkich śmiertelnych”.

Rodzina nie darzy sknery zbytnim szacunkiem i z niesmakiem obserwuje jego przywiązanie do pieniędzy. Stary skąpiec żyje w nieustannym strachu o swoje złoto i wszystkich podejrzewa o zakusy na jego majątek. By go pomnożyć trudni się lichwą, w obawie przed złodziejami. Zakopuje w skrzynce, w ogrodzie 10 tysięcy talarów w złocie. Jego stosunek do pieniędzy jest prawie miłosny, jak do żywej istoty. Decyduje o losie jego dzieci, o miłości, małżeństwie, o wszystkim. Swoją córkę Elizę ma zamiar wydać za pięćdziesięcioletniego znajomego, bogatego Anzelma, synowi Kleantowi pożycza pieniądze na procent, sam nie może pogodzić się z faktem, że młodziutka Marianna, którą chce poślubić jest bez posagu. Złoto jest jego jedyną ”pociechą, podporą, radością”. Ten wynaturzony stosunek Harpagona do pieniędzy powoduje, że dzieci go nienawidzą i nie szanują. Są już dorosłe, ale zależne od jego łaski i jego pieniędzy. Skąpstwo ojca, jego obojętność wobec dzieci rzutują na ich dalsze losy.

Postać Harpagona przedstawiana jest przez Moliera komediowo. Jego powiedzonka i zachowanie wzbudzają śmiech. Cała akcja sztuki ma na celu pełne określenie i ośmieszenie tej wybijającej się cechy charakteru jaką jest skąpstwo.