Śmiech niekiedy może być nauką - rozprawka.

Od początku dziejów ludzkości śmiech jest nieodłączną jej częścią. Każdy człowiek potrafi wydobyć z siebie nawet najmniejszy uśmiech. Wiele osób satyrą potrafi przekazać ważne wartości życiowe i wyolbrzymić wady. Pokazać realia w zupełnie nowym, krzywym zwierciadle. W takich okolicznościach najzwyklejszy śmiech, może być najlepszą nauką życia.
Do owych osób bez wątpienia należy Ignacy Krasicki, polski bajkopisarz. W jego bajkach można dostrzec ogrom ludzkich niedoskonałości pokazanych w naprawdę zabawny i godny uwagi sposób. Na przykład dzieło pt. „Zając i żółw”, w którym pisarz odwołuje się do świata zwierząt z pewnością zasługuje na wyżej wymienioną uwagę. Mówi ono wyścigu, któremu poddali się żółw i zając. Żółw, z natury bardzo wolne zwierzę, był skazany na porażkę z- bez wątpienia- szybkim zającem. Każdy obstawiał jeden wynik: zając pierwszy stanie na linii mety. Jednak przez zuchwałość i zarozumialstwo zwierzęcia, to właśnie jego przeciwnik wygrał bieg. Wygrał ten, który od początku był zniesiony na straty. Bajkę tę można przenieść w realia dzisiejszego świata. Ludzi o cechach identycznych jak u zająca mnoży się z każdym nowym dniem. Na co dzień spotykamy osoby przepełnione zuchwałością, nadęte i nader pyszałkowate. A jednak to Ci, którzy cechują się skromnością, prostotą i powściągliwością, osiągają najwięcej. Taką właśnie ironią Krasicki wyolbrzymia wady ludzkie. Śmiechem uczy, jakich człowieczych słabości mamy unikać.
Drugim przykładem na trafność mojej tezy, jest twórczość Sławomira Mrożka. Dzieło pt. „Przesada” mówi o zazdrości międzyludzkiej. Ludzie, jako organizmy czujące i myślące zawsze potrafią znaleźć rzeczy, których zazdroszczą innym. Wtedy zazwyczaj starają się zepsuć całe szczęście, którym została obdarzona inna osoba. W identycznej sytuacji znalazł się Majer. Koledzy zazdrościli mu wygranej na loterii. Zaślepieni zazdrością i pozbawieni zdrowego rozsądku przekłuli scyzorykiem opony w nowym Mercedesie (wygrana na loterii). Owa zazdrość jest ludzką cechą, którą Sławomir Mrożek wyśmiewa i wyszydza.
Podsumowując, śmiech nie zawsze musi służyć nam jako wyraz radości i szczęścia. Powinniśmy brać przykład z niektórych postaci z dzieł Ignacego Krasickiego lub Sławomira Mrożka, przykładowo takich jak żółw. Uważam, że śmiech tuż po cierpieniu, jest najlepszą nauką życia.