Co śmieszy w "Zemście" Aleksandra Fredry?

"Zemsta" Aleksandra Fredry zaliczna jest do komedii. Komedia to utwór dramatyczny, przedstawiający w sposób wesoły, niekiedy satyryczny wady i śmieszności charakterów ludzkich.

W Zemście śmieszą nas wyolbrzymione cechy postaci, kontrast charakterów i sąsiedzki konflikt Cześnika z Rejentem. Śmieszne cechy mnożą się w Zemście. Zabawną sytuacją jest, gdy Cześnik z Dyndalskim nieumiejętnie piszą list: (Cześnik czytający, co napisał Dyndalski)
"Bardzo proszę... mocium panie, Mocium panie ma wezwanie, Mocium panie, wziąć w sposobie (..) Mocium panie waszmość pana".
Cześnik denerwuje się z powodu małych umiejętności Dyndalskiego:
"Mózgu we łbie za 3 grosze!"
"Niech Cię czarci chwycą, z taką pustą mózgownicą, Mocium panie"

Ich kłótnia napewno niejednego potrafi rozbawić. Śmieszy nas także Papkin, który mimo swojego strachu i niezaradności, chwali się swoją wspaniałością, wielkimi czynami i sytuacjami, które tak naprawdę nigdy nie miały miejsca:
"Giną za mną te kobiety! Bo ja szczęście mam szalone: Tylko spojrzę, każda moja!"
"Byłbym zaraz dopadł konia, bom jest jeździec doskonały(...)"
"Ach jak anioł śpiewam ładnie"

Papkin w Zemście gra rolę błazna, który z czasem całkiem niechcący robi coś pożytecznego. Mimo, że nie jest głównym bohaterem w sporze sąsiedzkim, to jednak możemy go spotkać w większości scen.

W dramacie mamy dwa całkiem odmienne charaktery: Cześnika i Rejenta. Cześnik jest szalony, porywczy, łatwo go rozzłościć. Natomiast Rejent jest człowiekiem bardzo spokojnym, opanowanym, z wykształceniem, który ma wysoką rangę w sądzie. Perypetie tych dwóch sąsiadów potrafią rozbawić do łez. Czasem tych dwóch dorosłych mężczyzn zachowuje się jak dzieci. Chęć odnowienia przez Cześnika muru, o mało nie kończy się bujką między mularzami, a dworzaninami Raptusiewicza. Na przekór wrogom staje syn Milczka Wacław, i siostrzenica Raptusiewicza Klara, którzy są w sobie zakochani i dzięki zawartemu przez nich małżeństwa, dochodzi do zgody.